17 september

De nachten zijn lang hier. Ik slaap af en toe wel een paar uur met behulp van mijn mp4-speler, maar het op mn rug liggen irriteert me mateloos, zoveel pijn aan alles. Gelukkig tikt de tijd door en komt er weer een eind aan de nacht. Een soort van uitgeslapen want we werden alle drie hier op de kamer wakker van het ontbijtbuffet wat binnen kwam rijden om 8uur. Wakker worden en binnen een kwartier al te zitten eten is niet echt ideaal voor dit avondmens, maar gelukkig heb ik nog wat geitenyogurt en aardbeitjes in de patiëntenkoelkast staan. Dat krijg ik er net aan in. Ik moet weer om diclofenac vragen want dat is weer uit het systeem verwijderd maar ik kreeg het zonder protest gelukkig. Vanmorgen een flinke poos in de rolstoel gezeten. Ik zat lekker te kletsen en thee te drinken met de buurvrouw als ik ineens een bekend gezicht zie in de gang. Neef Michiel komt langs! Wat een leuke verrassing! Gezellig zitten kletsen, dat was erg leuke onverwachtse afleiding. Hij heeft lekker zitten toe kijken hoe goed ik mn best deed om de lunch van kipfilet, aardappelgratin en gemengde groente op te krijgen. Eten blijft een struikelblok maar t bord is uiteindelijk leeg. Dan maakt Michiel nog een actiefilmpje als ik in mn bed klauter en dan is het tijd om te rusten. Helaas lig ik zo verkrampt van de pijn dat het rusten niet lukt. Uiteindelijk op mn zij gaan liggen en dut ik nog een uurtje. Dan wil ik uit bed gaan en komt net de fysio eraan. Goede timing! Nu voor het eerst met het verkeerde been als eerst uit bed gestapt. Dat lukt ook aardig. Met de rolstoel naar de oefenruimte, we gaan het nu groots aanpakken. Nog een keertje wegen wat 20kilo belasten ook alweer inhoudt en dan de loopbrug heen en weer. Het lopen lukt al iets beter dan gister als ik eenmaal op gang ben. Dan even rusten in de rolstoel en legt de fysio nog het een en ander uit. Dan nog een keer de loopbrug heen en weer en dan gaat t al weer al veel beter! Topper van de dag volgens de fysio (geen idee of ze dat tegen iedereen zegt hoor)!
Dan nog een poos vertoeven in de rolstoel op de kamer. Gezellig nog bezoek van Hans en Ineke. Ze hebben wat chips bij zich die ik besteld had via michiel. Daar zat ik lekker van te smikkelen. Lekker hoor een beetje vrijheid in die rolstoel. 5 uur is het dinnerbuffet er alweer maar dan overvalt de misselijkheid me weer. Met horten en stoten krijg ik de vermicellisoep op, maar de salade met gerookte zalm laat me kokhalzen. Dat wordt te gek. Nog wat ongezouten amandelen op gekregen en dan ben ik toe aan een poosje op bed liggen. Straks hopelijk nog even de rolstoel in.