Trotse fysio!

Vrijdag zijn mijn moeder en ik de hometrainer gaan ophalen die ik voor mijn operatie al had uitgezocht. In de winkel al stiekem even getest. Het erop komen was even wat pijnlijk, maar het fietsen gaat prima. Vandaag was het dan zo ver om met de fysio de hometrainer te proberen. Die stond helemaal perplex hoe ik er op mijn manier op kwam en pijnloos zo 6 minuten aan het fietsen was. Vandaag moest ik wel achteruit fietsen, omdat er dan helemaal geen weerstand opstaat. Vooruit staat er automatisch wat weerstand op.
Mijn vaste oefeningen gaan ook vooruit. Vooral het knieheffen is goed vooruit gegaan. Het been zijwaarts bewegen is nog lastig en pijnlijk, logisch dat niet alles in één keer zo hard vooruit kan gaan. Ik krijg wel een extra oefeningetje om dat nog beter te trainen.
Lopen gaat netjes, maar ik moet oppassen om in mijn enthousiasme niet slordig te gaan lopen, maar goed blijf nadenken hoe ik draai, dat ik mijn goede been niet overbelast, enzovoort.
Slapen blijft nog lastig. Ik ben een echte draaikont in bed, maar daar moet ik echt voor wakker worden. Op mn zij draaien betekent eerst hoofdeinde omhoog zetten, dekbed opzij, 2 kussen tussen mn benen zien te proppen, hoofdeinde weer laten zakken, dan benen een beetje optrekken en dan het lijf omdraaien, beetje hier trekken, beetje daar duwen en dan lig ik. Deken er weer over en dan ben ik zo vertrokken. Langer dan een uur houd ik het niet vol om zo te liggen, dus een uur later gaat dezelfde riedel weer opnieuw in omgekeerde volgorde. Ongeveer 2x per nacht eruit om even een rondje te 'lopen', waardoor ik wel steeds handiger wordt in het in en uit bed gaan. Gelukkig is de thuiszorg er nooit voor 11 uur om te helpen met douchen, dus ik kan wel 'lekker' uitslapen. Daar bof ik maar mee, want slapen is een van de weinige hobby's die ik nu uit kan voeren.
Morgen ben ik alweer twee weken thuis. Ondanks dat ik hier alleen in Rasbora zit, vliegt de tijd en ben ik tevreden.