De vooruitgang van mijn revalidatie is nog elke dag zichtbaar. Morgen is de operatie acht weken geleden. Sinds vrijdag liep ik onverwachts al met één kruk in plaats van twee en vandaag zijn de eerste stappen zonder krukken gezet onder begeleiding van de fysiotherapeut. De eerste stap was even wennen hoe zwaar het eigenlijk is om op het been te staan, maar de tweede stap ging al veel beter. Gelukkig heb ik helemaal niet het gevoel dat het eng is, dus ik heb een meter of vijf "los"gelopen met kleine stapjes. Duidelijk was wel dat mijn been nog erg naar binnenviel, omdat de spier die los van het bekken is geweest, nog niet sterk genoeg is. Het is dus niet verstandig om nu al zonder kruk te lopen, want voordat je het weet leer ik mezelf een verkeerde loopwijze aan.. Eerst nog een paar dagen aan krachttraining doen dus.
Gisteren heb ik het wel volgehouden om een uur te shoppen in Alphen, weliswaar met twee krukken, maar het was toch een hele prestatie om zolang op mijn benen te staan, zonder dat ik er daarna last van had.
Na veel dagen van rugpijn en hoofdpijn had ik vandaag eindelijk weer eens een goede dag! Als verrassing stond Rinus voor de deur om mijn trombone uit het ruim van mijn watervilla te halen. Dus ik heb vanmiddag ruim een half uur lekker zitten spelen. Het ging eigenlijk niet veel slechter dan een eerste repetitie na een zomerstop, dus wat dat betreft viel me dat erg mee. Ook mijn buikspier had geen moeite om het een half uur vol te houden. Het begin is er!
Ik kijk inmiddels wel heel erg uit naar het weer kunnen auto rijden, zodat ik er af en toe even uit kan. Het wordt hier steeds stiller en saaier. Zeker met dit droevige weer is het lekker buiten zitten ook over. Helaas heeft de fysio mijn enthousiasme wat betreft het binnenkort weer kunnen autorijden enigszins getemperd. Blijkbaar onderschat ik een beetje hoe zwaar het is. Dus dan stort ik me deze week maar op de voorbereidingen van de Sinterklaas!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten