Zojuist even mijn blog van een jaar geleden (dinsdag 13 september) gelezen. Goh, wat zit ik er nu een stuk relaxter bij en wat ben ik blij dat al die narigheid achter de rug is. Maar niet alleen daar ben ik blij om, want afgelopen week heb ik mijn streefdoel behaald: ik heb weer getennist op de tennisbaan! Wouw, wat was dat heerlijk om te doen. Het ging veel beter dan verwacht, geen pijn, geen angst dat mijn heup verschuift en ook the-day-after geen last. Eerste keer een half uur gespeeld en de tweede keer drie kwartier en ook dat was niet te gek. Ik ga me dus snel nog inschrijven voor de winter-tennislessen.
Wat ik ook een stuk beter vol kan houden is staan. Mijn spieren en uithoudingsvermogen hiervoor worden de laatste tijd behoorlijk op de proef gesteld bij allerlei (kermis)borrels waar mijn West Friese vlam me mee naar toe neemt. Het staan zal me nooit heel makkelijk afgaan, maar ik merk wel aanzienlijk verbetering.
De vergoeding van de fysiotherapie behandelingen zitten er na een jaar op. Zelf ben ik nog niet helemaal tevreden over de kracht in mijn been bij bepaalde bewegingen. Daar wil ik nog aan werken. Nu eerst een paar keer met een vervanger van mijn vaste fysio (jeetje wat beult ie me af zeg) en daarna ga ik proberen zelfstandig te trainen in de fitnesszaal daar. Ik hoop dat ik die motivatie een beetje vast kan houden, want in mijn eentje die stomme oefeningen doen vind ik lastig om vol te houden. De laatste tijd bij de fysio was trouwens wel steeds leuker. Oefeningen die gerelateerd zijn aan tennis inclusief plastic racket en gummybal maakten dat gevoel helemaal compleet :-)
Nu na een jaar terugkijkend kan ik mijn moeder gelijk geven... Ja mam, het was allemaal de moeite waard. Maar dat zeg je achteraf makkelijker dan dat je er middenin zit. Operatie geslaagd, slijtage wordt op korte termijn vermeden en mijn heup schuift niet meer zo makkelijk uit de kom. Dat is positief allemaal. Ik had gehoopt dat de pijn in mijn SI-gewricht (met alle andere bijbehorende klachten, oa hoofdpijn) ook verdwenen of verminderd zouden zijn, maar helaas is dat niet het geval. Pech gehad en hoe nu verder daarmee weet ik nog niet. Wie weet komt er weer iets nieuws op mijn pad wat me kan helpen. En tot die tijd probeer ik maar zoveel mogelijk balans te houden tussen werk, rust en ontspanning.
