De laatst maand heb ik het gevoel dat de revalidatie wat stagneert. Nogal oververmoeid door de drukte op het werk en slecht slapen van de pijn is geen goede combi als je moet herstellen. Toch blijft de fysio positief, omdat ik wel kleine stapjes vooruit ga. Apparaat 'legpress' gaat me nu steeds beter af met één been en wekelijks wordt deze zwaarder ingesteld. Ik doe steeds meer actieve oefeningen zoals dribbelen, huppelen en ik doe tegenwoordig de echte planking (voorheen deed ik altijd de "loser planking" = op knieën en onderarmen ipv tenen en onderarmen). Ik doe ook iets wat op opdrukken lijkt, dus niet gek op kijken als ik straks een echte spierbundel wordt ;-)
Ongeveer vier weken geleden had ik nog wel erg veel pijn als ik een paar passen probeerde te hollen, maar waar dat vandaan kwam was niet echt te verklaren. Ook heb ik nog altijd de pijn aan mijn SI gewricht die uitstraalt door mijn hele rug, nek en hoofdpijn tot gevolg heeft. Een collega van de fysio vond dat als een uitdaging klinken, dus ik ben nu inmiddels drie keer behandeld met 'dryneedling'. Geen pretje, van zo een behandeling met naalden zweet ik meer dan een half uur afgebeuld worden in de trainingszaal. Maar het lijkt toch zijn vruchten af te werpen. Na één behandeling kan ik al met veel minder pijn een klein stukje rennen. Ik ben dus hoopvol voor de volgende behandelingen. Er zullen er nog wel wat volgen, want in die drie en half jaar dat ik die pijn al heb, valt er heel wat te herstellen.
Nog even geduld dus voordat ik de tennisbaan weer op kan, maar het eerste halfuurtje volleren heb ik toch niet kunnen laten. Wat was dat leuk om weer te doen zeg! En het ging niet eens zo slecht, er was nog iets van balgevoel te herkennen gelukkig!
Vanaf volgende week vakantie, tijd om bij te komen, mijn lijf rust te gunnen en veel dingen ter ontspanning doen. Samen met mijn West Friese vlam moet dat zeker lukken. Zo een leuke, lieve man om je heen doet trouwens ook wonderen om je beter te voelen :-)
