Vandaag een half jaar geleden lag ik er niet zo prettig bij als zo meteen in mijn bed. De operatie was net een paar uur achter de rug. Het nare wakker worden uit de narcose herinner ik me goed, net als dat ik ontzettend veel pijn had en beroerd was van de morfine. Denk maar niet dat in me op kwam om uit bed te willen. Arme kamergenoten die wakker werden gehouden door mijn gejammer in mijn slaap...
En vandaag... Ik was bij de huisarts om mijn bekken recht te laten zetten. De ogen van de huisarts rolden bijna uit zijn hoofd toen hij zag hoe goed stabiel ik op 1 been kan staan. En ja, eigenlijk zie ik zelf ook wel groot verschil met een maand geleden. Wel jammer dat mn bekken weer scheef stond. En dat kwam nog wel door mn goede voornemens. Sinds twee weken beschik ik over een elektrische fiets zodat ik op de fiets naar school kan met plezier. Dat ging vorige week helemaal goed totdat ik de zware accu naar boven naar mijn kamer moest sjouwen de trap op met al mn andere spullen. En pok, daar schoot wat scheef. Aanvankelijk leek het mee te vallen, maar mn oude klachten namen weer toe, dus het bezoekje aan de huisarts was niet onterecht.
Ook mag gezegd worden dat de fysio sinds twee weken erg positief is over mijn vooruitgang. Zeker met het lenteweer dit weekend kijk ik enorm uit naar een balletje slaan op de tennisbaan, maar dat moet nog wel een paar maanden wachten. 11 september heb ik een tennisafspraak staan, ik heb nog steeds goede hoop dat dat gaat lukken.
Gisteren ben ik met watervilla en al verhuisd. Leuk om dat eens mee te maken, maar minder leuk is dat de kat me s nachts wakker houdt omdat ie naar buiten wil, maar niet van mij mag. Aan de andere kant ben ik wel weer blij dat ik nu gewoon mn bed uit stap en die kat bij het kattenluik weg kan halen in plaats van elk uur de nachtzuster te bellen dat ik anders wil liggen. Pfff wat was dat irritant zeg.
Als ik over een half jaar net zo vooruit gegaan ben als het afgelopen halfjaar, pas dan maar op bij Nieuwe Sloot. Iedereen wordt dan van de baan geslagen ;-)
